pp

pp
20042012

domingo, 25 de mayo de 2014

Me negue

Me negue a aceptar que s'ha acabat realment, me negue rotundament. Se que has odiat sempre vore'm plorar eu se pero no puc més ja, se que no tornarás que s'ha acabat ja el patir, el estar pendent del mòbil per a que me contares com havies quedat en el mege. Se que no podré tornar a dirt-te que me cambies el puesto, que preferia infinitats de voltes més ser jo que tu. No sas com hem va caure el món al saber la notícia, encara no soc capaç de dir on estás, soles se dir quant te va passar aixó o solament quant t'enanares no vuic sentir ixa paraula mai. Mai havera pensat passar per ací, ni molt menos pensar fins l'últim moment que alguna cosa pasaria que faria que cambiara tot. Gràcies carinyo per tot, no se si me veus ni si me sens tots els dies contante coses i diguen-te lo molt de menos que te tire, i lo moltíssim que te vuic. Odie que me diguen que he de fer la meua vida seguir avant i parar de mirar arrere, simplement no puc. Qui podria? Se que per part teua com els teus pares estarieu molt contents de que fera la meua vida, pero saps? no dixe ni un minut de pensar en tu, aon estarás si hi haurà algo després si te tinc ací i veus el puesto que te guarde totes les nits en el meu llit. No m'imagine la vida al costat de ningú més per que te vuic a tu... Te vuic moltisim i pase lo que pase sempre vaig a estar esperante per que se que algún dia te tornaré a vore i entonses no me separarán de tu mai més. Gràcies per ferme la més afortunà del món per haver-te tingut en mi, per haver-me vuigut tantissim com jo a tu. Sempre amor sempre...

domingo, 16 de marzo de 2014

Grande lección

En tan pocos meses he visto más cosas que en 18 años. He comprendido el valor de una vida, el saber luchar y he comprendido mejor que una retirada a tiempo también es una victoria. Pensé que el día más duro de mi vida era el que te fuiste para no regresar, pero no... los días más duros son los que vienen con aquél adiós, entendiendo que aquél día no fue un mal sueño si no una cruda realidad. Con ello entendí bien el valor de la amistad, familia y demás. Hay quienes estuvieron sólo por estar y luego se olvidaron de mi existencia, y hay quienes me dejaron un poco después. Es impresionante que tengan que pasar cosas así para darte cuenta de quién si, quién no, y quién nunca. A pesar de ello lo agradezco con toda mi alma. Hoy se bien quién no me dejará nunca por poco tiempo que me conozcan, ellos si merecen mi sonrisa mis ganas, mi lucha diaria y por ellos haría muchísimas cosas. Hay gente por la que antes hubiese dado mi vida y por la que ahora no daría nada si de mi dependiera su vida, por decirlo de alguna manera es haber dedicado años de tu vida por la felicidad de alguien y que lo único que recibas sea indiferencia. ¿Y me pregunto, que tan curioso es el darte cuenta de tantas cosas sólo en momentos de dolor? no somos capaces de verlo sin tener que pasar estas cosas? muchos fueron los que me advirtieron, incluido tu.. puede que con esto sea diferente, que el dolor me haya cambiado, pero acepto como soy ahora y ya no por mi si no por ti que siempre quisiste que apostara por quién me quisiera y no por aquellos que decían quererme. Y por cruel que suene, malo o injusto, doy por quién por mi dió en mis peores momentos, quién no para mi está muerto, y no dónde estás tu por que se que sigues conmigo, si no de esos que mueren y nadie los recuerda.